zaterdag 22 juni 2013

Tadatataaaaa, de koninginnerit!

Ik verkoop gewoon die wekker. Nog geen enkele keer, en ook nu niet, heeft hij mij wakker kunnen maken. Elke keer was ik voor de wekker wakker en ook nu weer. 
Even een snelle blik op de bekende weersites en naar buiten vertelden mij genoeg. De bewolking begon al een beetje te breken en op de weersites was het vanaf waar ik zo ongeveer ben tot waar ik naartoe ga fantastisch mooi weer. Met op de eindbestemming 28!
Dus dit keer geen regenjack, geen overhandschoenen, niet op eieren rijden. Gewoon lekker gaan. De eerste kilometers waren nog best bewolkt en met 12 graden ook best wel aan de frisse kant. Toen ik eenmaal over een colletje reed, trok de lucht open en schoot de temperatuur binnen een half uur naar 20 graden.

De ene prachtige bochtige weg met perfect asfalt had ik nog niet gehad of de andere kwam alweer. Maar niet alleen de snelle wegen, ook de weggetjes die krap aan 3 meter breed zijn bevallen over het algemeen zeer goed. Natuurlijk zijn er wegen bij waar je je in het notenkrakersballet waant. Maar dat valt reuze mee. Ook hier zijn weer genoeg wegen waar ik gewoon een half uur iemand heb gezien.

En ook hier in de Herault niet ver van Beziers blijft het smullen als je je ogen een beetje de kost geeft.

De rit ging heel voorspoedig. De tijd en de kilometers vlogen voorbij en toen ik eenmaal in de buurt van Marseille was stonden er nog maar weinig kilometers te gaan op de gps, maar vreemdgenoeg leek het wel of de tijd bleef haperen. Nou, zo vreemd was dat niet. Ik wilde natuurlijk de haven van Marseille zien. Ik had daar goede herinneringen aan: er was eens... in 1998 was ik met nog een heleboel anderen getuige van de 5-0 overwinning van Nederland op Zuid-Korea tijdens het WK. Die overwinning hebben we toen met een hele hoop Ieren gevierd bij de havens van Marseille. Helaas vlogen we er in de halve finale uit na het nemen van strafschoppen (uiteraard) tegen Brazilië' maar dat geheel terzijde.
En ja, zo kwam het dus dat ik door Marseille aan het ''toeren'' was. Het hele geintje heeft mij bijna 2 uur gekost en het heeft meteen mijn mening versterkt tijdens dit soort ritten niet door de grote steden te gaan. Het kost je ellendig veel tijd en je schiet er geen moer mee op.
Overigens heb ik wel het stadion gezien waar ''wij'' speelden, maar ik snap nog steeds niet hoe we dat pokke end naar de haven zijn gelopen om daar met die Ieren te feesten.

Marseille zo snel mogelijk nu achter mij laten en asap richting St. Cyr-sur-Mer. Nog één blik achterom moet voldoende zijn.

Wat toen volgde was de aanleiding om de rit van vandaag de koninginnerit te noemen. 20 km lang superstrak asfalt, bochten waarbij je vermoedt dat de wegbeheerder ook motorrijder is, bijna geen auto's en een heuleboel locals die mij de weg wezen en mij met hun tempo meenamen. Dit was genieten in optima forma!
Met een hele dikke deuk in mijn tank reed ik het Hapimag terrein op. Mijn onderdak voor de komende 2 weken. Ik ga hier nog proberen met de ingrediënten van Asterix en Obelix te koken, maar ik ga hier zeker ook van mijn welverdiende rust genieten.

Over Asterix gesproken, we hebben hier onze laatste 2 steden aangedaan en de laatste 2 bewijsstukken zijn verzameld. In het verhaal de Bouillabaisse uit Marseille en de Salade Niçoise uit... Nice uiteraard. Ik wil zoveel als mogelijk is van de traditionele recepten uitgaan. Dat betekent dat het in ieder geval smullen wordt!




Geen opmerkingen:

Een reactie posten